Πώς επηρεάζει το μέλλον της εργασίας το μεγάλο προσδόκιμο ζωής;
Το 2007, για μια νοσοκόμα στη Μεγάλη Βρετανία με 40 χρόνια υπηρεσίας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το γνωστό NHS, η ηλικία συνταξιοδότησης ήταν τα 65 έτη και η σύνταξη από το βρετανικό δημόσιο κυμαινόταν στις 350 λίρες τον μήνα (περίπου 450 ευρώ), για 12 μήνες τον χρόνο. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το υψηλό κόστος ζωής στην Αγγλία καθιστούσε αδύνατη τη διαβίωση με αυτή τη μηνιαία σύνταξη. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι, ήδη από τη δεκαετία του ΄90, είχαν μπει στη διαδικασία να ξεκινήσουν ιδιωτικά συνταξιοδοτικά πλάνα, για να μπορέσουν να συμπληρώσουν το συνταξιοδοτικό τους εισόδημα και να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.
Παρόμοια κατάσταση παρατηρείται να εμφανίζεται και μετά την περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα και γενικότερα στον δυτικό κόσμο. Το μεγάλο προσδόκιμο ζωής έχει φέρει τεράστια αλλαγή στην παγκόσμια οικονομία και αυτό επηρεάζει οπωσδήποτε και το μέλλον της εργασίας. Πρώτον, γιατί δεν έχουν προνοήσει όλοι για κάτι τέτοιο και δεύτερον γιατί το να εργαστεί ένας άνθρωπος, που νιώθει ότι είναι υγιής και σε παραγωγική ηλικία, όταν το προσδόκιμο ζωής στον δυτικό κόσμο έχει φτάσει τα 80 έτη και ίσως κατά μέσο όρο τα έχει υπερβεί κιόλας, είναι εξίσου σημαντικό. Δεν πρόκειται μόνο για θέμα επιβίωσης, αλλά και για θέμα αυταξίας. Ειδικά όταν ένας άνθρωπος θέλει να δημιουργήσει, θέλει να αποκτήσει αυτή την αυταξία μέσα από το δημιούργημά του, θέλει να προσφέρει στην αγορά και στην κοινωνία.
Ακολουθούν, όμως, ολόκληρες γενιές νέων ανθρώπων που θέλουν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Όπως γίνεται κατανοητό, υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός. Υπάρχει ο ανταγωνισμός των νέων, φρέσκων ιδεών, των ανθρώπων που σπουδάζουν νέα γνωστικά αντικείμενα, με αυτούς, που ίσως δεν κατέχουν τα νέα γνωστικά αντικείμενα, αλλά διαθέτουν την εμπειρία. Είναι ο ανταγωνισμός του νέου εργατικού δυναμικού, που έχει τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά, έχει τις νέες δεξιότητες στα νέα τεχνολογικά μέσα, αλλά είναι φθηνό δυναμικό, γιατί μπαίνει στην αγορά εργασίας με τον βασικό μισθό, σε αντίθεση με τους πολύ έμπειρους συνταξιούχους, που έχουν πολύ υψηλούς μισθούς, αλλά είναι σε θέση να συμβιβαστούν, γιατί απλά συμπληρώνουν τη μηνιαία σύνταξη.
Όλο αυτό το πλαίσιο δημιουργεί την ανάγκη για μεταβιβάσιμες δεξιότητες, όπου ο καθένας πρέπει να σκεφτεί και να αναλύσει τι δεξιότητες έχει αποκομίσει στον εργασιακό του βίο και τις σπουδές του και πώς αυτές οι δεξιότητες μπορούν να μεταβιβαστούν σε νέα εργασιακά πλαίσια για τις νέες ανάγκες της αγοράς εργασίας.
Απόσπασμα από ραδιοφωνικό στιγμιότυπο του κ. Γιάννη Στεργή, President & CEO hyphen SA, για την εκπομπή protifora αriston project.
