Μπορεί ο δάσκαλος στη διαφοροποιημένη εκπαίδευση να παίξει τον ρόλο του ενορχηστρωτή, οργανώνοντας του ήδη αυτονομημένους μαθητές του;
Στη διαφοροποιημένη διδασκαλία, ο ρόλος του δασκάλου είναι, πρώτα απ’ όλα, να βοηθήσει τον μαθητή να αποκτήσει επίγνωση του εαυτού του. Πρέπει σιγά σιγά ο ίδιος ο μαθητής να αντιληφθεί πώς μαθαίνει ευκολότερα και καλύτερα και ποιο είναι το νευρολογικό προφίλ του. Φυσικά, δεν χρειάζεται να έρθει σε επαφή με αυτή την ορολογία, αλλά πρέπει να καταλάβει πώς σκέφτεται, πώς επεξεργάζεται την πληροφορία και πώς εκτίθεται, χωρίς να ντρέπεται ή να φοβάται στην τάξη και μπροστά στη νέα γνώση. Από τη στιγμή που ο μαθητής αποκτήσει αυτή την τόσο σπουδαία δεξιότητα στη ζωή του, μάθει δηλαδή πώς μαθαίνει, κάτι που το Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς στην Εκπαίδευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει τονίσει τόσο πολύ, αρχίζει σταδιακά να αυτονομείται.
Αν καταφέρουμε, λοιπόν, να βοηθήσουμε κάθε μαθητή να γίνει γνώστης του προφίλ του και να αυτονομηθεί ενεργά μέσα στην τάξη, τότε μπορούμε να τον φανταστούμε ως έναν οργανοπαίχτη σε μια ιδιαίτερα ζωντανή, οργανική, μαθησιακή ορχήστρα. Ο ρόλος του δασκάλου σε αυτή τη μαθησιακή ορχήστρα δεν είναι να παραδώσει και να μεταδώσει γνώση στον μαθητή, αλλά να τον βοηθήσει να ανακαλύψει μόνος του το γνωστικό φορτίο. Και ξέρουμε κι εμείς ιδία πείρα, ως ενήλικες, ότι όταν ανακαλύπτουμε κάτι, πρώτον, απολαμβάνουμε τη διαδικασία περισσότερο και δεύτερον, γίνεται κτήμα μας πολύ πιο εύκολα.
Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε μια ορχήστρα από μαθητές που ανακαλύπτει τη γνώση μόνη της και την αφομοιώνει ευκολότερα. Δουλειά του δασκάλου είναι, ως ενορχηστρωτής, να διευκολύνει τον κάθε οργανοπαίχτη να ανακαλύψει τον θησαυρό που ψάχνει.
Απόσπασμα από ραδιοφωνικό στιγμιότυπο του κ. Γιάννη Στεργή, President & CEO hyphen SA, για την εκπομπή protifora αriston project.
