Πώς μπορεί ο επιχειρηματίας να διακρίνει τον ρόλο του από αυτόν της επιχείρησής του;
Πολλές φορές παρατηρούμε πως ο επιχειρηματίας αντιμετωπίζει την επιχείρησή του σαν να είναι η ίδια του η ζωή. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει ο ίδιος ο επιχειρηματίας να το πάρει απόφαση ότι είναι άλλος ο δικός του ρόλος και άλλος ο ρόλος της επιχείρησης. Στη μια περίπτωση μιλάμε για έναν άνθρωπο και στην άλλη περίπτωση μιλάμε για το δημιούργημά του.
Η επιχείρηση, όπως κι αν αποφασίσουμε να τη δούμε, είναι ένα δημιούργημα, ένα «θεατρικό δρώμενο», μέσα από το οποίο υλοποιείται μια ιδέα μας. Μέσα από αυτή την ιδέα αυτοπραγματωνόμαστε σε μια ιδεώδη κατάσταση, βιοποριζόμαστε, αναπτυσσόμαστε και δίνουμε εργασία.
Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις, όπου ένας επιχειρηματίας έρχεται αντιμέτωπος με αγχώδεις καταστάσεις πελατών του και προμηθευτών του, μόνο και μόνο επειδή ταυτίζεται τόσο πολύ με την επιχείρησή του και κάνει την επιχείρηση την ίδια τη ζωή του. Ιδεατά, θα έπρεπε, κάθε μέρα που ξυπνάει ένας επιχειρηματίας, να μπορούσε να αποστασιοποιηθεί συναισθηματικά από την επιχείρησή του τόσο πολύ, ώστε ακόμα και να φανταστεί ότι θα την έφτανε σε ένα σημείο που θα μπορούσε να την πουλήσει, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι θα το έκανε κιόλας.
Η επιχείρηση είναι ένα πλαίσιο, μέσα στο οποίο ο επιχειρηματίας οφείλει να δει τον εαυτό του ως ανθρώπινο πόρο. Να ξέρει κάθε μέρα ότι δικαιούται κι αυτός να παίρνει τον μισθό του για τις υπηρεσίες που παρέχει στην επιχείρησή του, ότι είναι ο ίδιος ένα κέντρο κόστους που κοστίζει, αλλά και παράγει για την επιχείρησή του. Μέσα από αναλύσεις και διαγνωστικούς ελέγχους που κάνουμε στη the αriston project, φαίνεται ότι, για τον χρόνο και το ενεργειακό και συναισθηματικό κόστος που βάζει ένας επιχειρηματίας στην επιχείρησή του, πολλές φορές είναι αυτός που πληρώνεται λιγότερο και από τον πιο φθηνό υπάλληλό του.
